In 1980 stopte de Nederlandse bank met het slaan van centen. Toen begon de ellende: afronden aan de kassa! Dat was het begin van een “sport” van mij om ervoor te zorgen dat het totaalbedrag op een 5 of 0 eindigde. Of als het bedrag hoog genoeg was, kon ik met een cheque (in het begin) of pin (later) betalen.
De komst van de euro was voor mij een bevrijding. Ik kon weer gewoon kopen zoveel ik nodig had en niet nog meer omdat er anders afgerond werd… En dan kwam de dag dat ze toch weer gingen afronden.
Maar wat veel mensen niet snappen is, dat de winkeliers daardoor aan een grootschalige oplichterij doen. Want als je met een kar vol boodschappen aan de kassa komt, is de afronding soms in je voordeel en soms in je nadeel, dus dat heft elkaar op. Maar als je maar één ding koopt, eindigt het bedrag veel vaker op een 9 dan iets anders. En wie gaat er heibel maken om een cent? Maar tel al die centen eens op jaarbasis bij elkaar op; dan kom je tot duizenden euro’s!!!
En dan ter vergelijking
– In de jaren ’40 werd de halve cent in Nederland afgeschaft. Vanaf dat moment bestonden er geen prijzen meer met halve centen.
– In Oostenrijk werd ooit het muntje van 5 Groschen afgeschaft. Alle prijzen waren vanaf dat moment in tienden van Schillings.
– In Groot Britannië werd op een dag de halve penny afgeschaft. Alle prijzen waren daarna in hele pennies.
– In België werd ooit de 25 centimes afgeschaft. Alle prijzen waren vanaf dan in halve franken.
Dus we kunnen wel zeggen dat afronden niet normaal is. En trouwens… als je hoort dat veel Nederlanders het graag zo hebben omdat die kleine muntjes “lastig” zijn, dan zou ik zeggen: stel je allemaal niet zo aan, gebruik je brein door weer lekker ‘ouderwets’ te hoofdrekenen. Of kunnen we dat (dankzij de rekenmachine) niet meer?
Over de auteur